Ponad siedemdziesiąt lat po zakończeniu drugiej wojny światowej umierają ostatni nazistowscy zbrodniarze. Dobiega końca ich czas, a także czas tych, ktĂłrzy przez kilkadziesiąt lat bez wytchnienia na nich polowali.
Zwycięskie mocarstwa szybko stracił zainteresowanie ściganiem niemieckich zbrodniarzy wojennych. Zimna wojna dała wielu z nich szansę wtopienia się w wielomilionowy tłum tych, ktĂłzy starali się rozpocząć życie od nowa, a najwięksi zbrodniarze pospiesznie opuścili Europę.
Andrew Nagorski znakomitym dziennikarskim piĂłrem opisuje losy niewielkiego grona niezłomnych ludzi, ktĂłrzy nie zamierzali dopuścić do tego, by zbrodnie Trzeciej Rzeszy uległy zapomnieniu. Autor pokazuje, jak z determinacją i nieustępliwością, a czasem brawurą, tropili zbrodniarzy wojennych: tych słynnych jak Rudolf HĂśss, Adolf Eichmann czy Klaus Barbie, ukrywających wojenną przeszłość, jak były sekretarz generalny ONZ Kurt Waldheim, czy nieznanych szerzej obozowych strażnikĂłw. Poznajemy amerykańskich, polskich i niemieckich prawnikĂłw, agentĂłw Mosadu, ofiary nazizmu i idealistĂłw poświęcających całe życie na ściganie zbrodniarzy i walczących o to, by sprawiedliwości stało się zadość.

Alianci nie mieli wierniejszego sojusznika. Polacy przelewali krew od pierwszego do ostatniego dnia wojny. Brali udział we wszystkich większych bitwach. Mieli swĂłj wkład w niezwykłe sukcesy alianckiego wywiadu. I czynnie stawiali opĂłr nazistom w okupowanym kraju. A jednak Polska, ta czwarta aliancka siła, w dniu zwycięstwa nad Hitlerem leżała u stĂłp totalitarnego zbrodniarza i dyktatora - Stalina. Określenie zdradzony sojusznik samo ciśnie się na usta. Czy jednak rzeczywiście była to zdrada? Czy Churchill i jego ulubione tajne służby - SOE - mogły zrobić coś więcej, by pomĂłc Polsce? Czy polski ruch oporu mĂłgłby odegrać rolę na tyle istotną, że nawet Stalin musiałby się z naszym krajem liczyć? A przede wszystkim, czy można było wesprzeć bohatersko walczącą Warszawę? Odpowiedzi na te pytania w swojej najnowszej książce - Polska osamotniona prĂłbuje udzielić Jonathan Walker. To głęboko osobiste, poruszające, ale i nowatorskie spojrzenie brytyjskiego historyka na tragedię Polski, bezsilność AliantĂłw i tryumf Stalina. Tę książkę trzeba znać.